داشتن کودک کم توان ذهنی ( به عنوان نمونه: سندرم دان )

"برخورد با خانواده، دوستان و افراد غریبه"

آیا باید درباره وضعیت فرزند خود با دیگران صحبت کنیم؟ چه موقع این کار را انجام دهیم و چگونه؟ هنگامی که با احساسات ضدو نقیض خود کلنجار می روید، پرسشهایی از این قبیل در ذهن شما رژه می روند.

این را بدانید که نزدیکانی که به خانواده شما اهمیت می دهند، باید ازاین موضوع اطلاع داشته باشندو هرچه این کار زودتر انجام شود، بهتر است. چیزی برای پنهان کردن و دلیلی برای خجل بودن وجود ندارد.

در برخوردهای اولیه خود صادق و صریح باشید و حقایق را بگویید. کودک شما مبتلابه سندرم دان است. ممکن است در یادگیری کندتر از دیگران باشد و در حال حاضر چند مشکل جسمی دارد که اکثر آنها قابل درمانند. در این مرحله تمام چیزی که می توانید بگویید همین است.

واکنش دیگران نسبت به این موضوع متفاوت است. اکثر آنها از شما حمایت می کنند. با این حال بسیاری از آنها هنوز عقاید باطلی درباره سندرم دان دارند؛ مثل ترس از معلولیت یا احساس ترحم نسبت به شما. با رعایت این نکات به خود و آنها کمک کنید:

قبل از ملاقات با افرادیکه قرار است موضوع را با آنها در میان بگذارید، به آنها تلفن کنید. در این صورت به آنها فرصت می دهید درباره این موضوع فکر کنند و با احساسات خود کنار بیایند.

در مورد سندرم دان ( یا مشکل خاص دیگری که فرزندتان مبتلا به آن است ) جزوه یا کتابهایی تهیه کنید تا اعضاء خانواده ، فامیل و دوستان مطالعه کنند. مطمئن باشید که مطالب جزوه دقیق و جدید است و برداشت های نادرست و کلیشه ای در آن به چشم نمی خورد.

ببینید دیگران چه کاری می توانند برای شما انجام دهند.از دوستان و اقوام خود بخواهید اگر مطالبی راجع به مشکل فرزندتان در کتاب و یا در اینترنت یافتند با شما در میان بگذارند.

درباره احساسات خود صادق باشید. اگر احساس می کنید باید تنها باشید، به اطرافیان اطلاع دهید. اگر احساس سردرگمی می کنید یا عصبی هستید، آن را هم با دیگران در میان بگذارید و در واقع به آنها می گویید که به حمایتشان نیاز دارید و از آنها سپاسگزارید. اما در حال حاضر خودتان باید کنترل اوضاع را به دست گیرید.

به تصمیم هایی که می گیرید اطمینان داشته باشید. به دیگران تفهیم کنید که فقط شما در مورد فرزندتان تصمیم می گیرید! بسیاری از افراد که حسن نیت هم دارند، مانند مادربزرگها، گمان می کنند توصیه هایشان وحی منزل است. ممکن است پدربزرگها و مادربزرگها مشکلات بیشتری ایجاد کنند. از آنجا که خیلی به شما نزدیک اند، ممکن است مانند شما دچار غم و اندوه سنگینی شوند. بهترین راه برای برخورد با این مشکل، صداقت است. به آنها بگویید که به حمایتشان نیاز دارید اما به آنها فرصت بدهید تا خود را با شرایط جدید سازگار کنند.

قبل از آنکه خواهر یا برادر فرزندتان اززبان دیگران درباره او حرفی بشنود، موضوع را با او در میان بگذارید. کودکان حساسند. آنها         می خواهند به حساب آورده شوندو آنچه در خانه اتفاق می افتد با آنها هم در میان گذاشته شود.

بپذیرید که دوستان و اولویتهای زندگی قابل تغییرند. بعضی از دوستان و اقوام با پندارهای نادرست و افکار کلیشه ای قدیمی همواره روحیه شما را تضعیف می کنند. اگر این موضوع در مورد شما هم صدق می کند، پس در پی دوستان جدید و افرادی باشید که از شما حمایت کنند تا بهتر بتوانید با شرایط موجود کنار بیایید.

می توانید با والدین دیگری که شرایطی شبیه به شما دارند آشنا شده و از پیشنهادات آنها در این زمینه بهره لازم را ببرید.

منبع: کتاب کلیدهای تربیت کودک مبتلا به سندرم دان ؛ نوشته: مارلین تارگ بریل ، ترجمه: اکرم کرمی

نظرات شما عزیزان:

مهران جون

ساعت12:22---7 مهر 1391

[وب سایت]

خدایا شکرت.ممنون از شما

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: